નવું નાગરિકત્વ – નવી ટ્રિપ!

અમેરિકા

આજે વહેલી સવારે (૯/૧૧/૨૦૧૪) હું ઘરે આવી અને અત્યારે આ લખવા બેસું છું ત્યારે એવું લાગે છે કે, હમણાં જ એક સપનામાંથી ઊઠી. કદાચ જેટલેગને કારણે. Zombie mode is in full swing. My hearty apologies for I won’t be able to write all the posts in this series entirely in Gujarati and they will be mixed instead. It’s impossible to comprehend something like ‘frickin amazing’ or ‘bloody marvellous’ in Gujarati. Because that’s what last three weeks have been like. Bloody fantastic and frikkin amazing! Besides, how and where to start from is the real question for me here. There is just so much about it! There was the planning and research phase of it as well as the actual trip and the fact that it was my first ever real big trip alone!


આજથી છ મહિના પહેલાં મારી રાષ્ટ્રીયતા બદલાઈ ત્યારે સૌથી પહેલો વિચાર તો જે મુખ્ય કારણ માટે બને તેટલું  જલ્દી નાગરિકત્વ બદલ્યું, તેને પરિપૂર્ણ કરવાનો હતો – ટ્રાવેલિંગ! મારાં ભારતીય પાસપોર્ટ કરતાં મને ઓસ્ટ્રેલિયન પાસપોર્ટ સાથે દુનિયાનાં મોટાં ભાગનાં દેશોમાં વધુ સરળતાથી એન્ટ્રી મળી શકે. આમ, મારું નાગરિકત્ત્વ બદલાતાંની સાથે જ હું સૌથી પહેલાં ક્યાં ફરવા જઈશ એ વિચારવા લાગી. વળી, આ વખતે મારે એકલાં જવું હતું અને એ મેં પહેલાં ક્યારેય કર્યું નહોતું એટલે શરૂઆત તો મારે કોઈ પ્રથમ વિશ્વનાં દેશથી જ કરવી હતી. યુ.એસ.એમાં ઘણાં સારાં મિત્રો પણ હતાં અને વધુ બે આ વર્ષે ઓગસ્ટ આસપાસ જવાનાં હતાં એટલે સ્ટેટ્સ પર મારું મન આવી  ગયું.

જવું મારે ફક્ત ત્રણેક અઠવાડિયા માટે જ હતું એટલે આખો દેશ તો ફરી શકવાની કોઈ શક્યતા જ નહોતી. મિત્રો મારાં બધાં બે-એરિયામાં હતાં અને વેસ્ટ કોસ્ટ ઓવરઓલ એક્સાઈટિંગ લાગ્યો એટલે મેં વાઈલ્ડ વેસ્ટ પર પસંદગી ઊતારી. વળી, સાવ એકલા ટ્રાવેલ કરવાનો આ મારો પહેલો અનુભવ હતો એટલે ટૂર અને પોતાની રીતે ફરવાનું હાફ એન્ડ હાફ કરવાનું વિચાર્યું. ટૂરમાં કઈ કંપનીની ટૂર્સ જોવાની એ તો પહેલેથી ખબર જ હતી. કન્ટીકી (Contiki)! મારાં મિત્ર-વર્તુળમાં મેં ઘણાં વર્ષોથી કન્ટીકી વિશે બહુ સાંભળ્યું હતું. આ કંપની ૧૮-૩૫ વર્ષની ઉમરનાં લોકો માટે ટૂર્ઝ ગોઠવે છે અને તેમનું આ ક્ષેત્રે મોટું નામ છે. યુરોપ એ કન્ટીકીની સૌથી મોટી માર્કેટ છે. મોટાં ભાગે હું ઓળખું છું તે બધાએ યુરોપમાં જ કન્ટીકી વિશે સાંભળ્યું હતું. પણ, યુ.એસ.એ. તેમની બીજા નંબરની સૌથી મોટી માર્કેટ છે. તેમનાં બ્રોશર તપાસતાં મને એક સૂટેબલ રૂટ પણ મળી ગયો – ‘એલ.એ. ટુ ધ બે’ (LA to the Bay). વળી, આ રૂટનો સમય પણ મારે જોઈએ તેટલો જ હતો – ૧૦ દિવસ. એટલે હાફ એન્ડ હાફ કરવામાં પણ સરળતા રહે.

એલ.એ. ટુ ધ બે લોસ એન્જેલસથી શરુ થઈને સાન ફ્રાંસીસ્કોમાં પૂરી થતી હતી. એટલે, સાન ફ્રાન્સીસ્કોમાં પછીથી રોકાઈને વધુ સમય મારાં ત્યાંનાં મિત્રોને મળવા માટે કાઢી શકાય. વળી, ટ્રિપનો અંત હોય એટલે જ્યાં મિત્રો હોય ત્યાં જાઉં તો ત્યાં વધુ રિલેક્સ પણ કરી શકું અને પાછાં ફરવા માટે પોતાની જાતને તૈયાર પણ કરી શકું. અંતે પ્લાન પૂરો મગજમાં ગોઠવાઈ ગયો અને એ પ્રમાણે કન્ટીકીની તારીખો જોવામાં આવી. ઓક્ટોબર-નવેમ્બરનો સમય મને બરાબર લાગ્યો કારણ કે, ત્યારે પાનખર ચાલુ હોય એટલે બહુ ઠંડી નહીં અને બહુ ગરમી પણ નહીં અને ઉનાળાનો રશ પણ પૂરો થઇ ગયો હોય. કન્ટીકીની બુધવારે શરુ થતી ટ્રિપ મને અનુકૂળ લાગી. એ રીતે હું શનિ કે રવિવારે એલ.એ. પહોંચી જઈ શકું અને ટ્રિપ પહેલાં બે કે ત્રણ દિવસ મારી રીતે એલ,એ એક્સ્પ્લોર કરી શકું. એ રીતે બધું ગોઠવાઈ પણ ગયું. મેં કેથે પેસિફિક સાથે પર્થ-એલ.એ અને સાન ફ્રાન્સીસ્કો-પર્થ એમ ટિકિટ બુક કરી અને કન્ટીકીનું પેમેન્ટ કર્યું.

આ બધું થયું મે મહિનામાં. પણ, મારું એલ.એ અને સાન ફ્રાન્સીસ્કોનું અકોમોડેશન મેં છેલ્લે સુધી બાકી રાખ્યું હતું. શરૂઆતમાં એવું વિચાર્યું હતું કે, સાન ફ્રાન્સીસ્કોમાં હોસ્ટેલ અને એલ.એ.માં હોટેલ એમ કરીશ કારણ કે, હું ક્યારેય પહેલાં હોસ્ટેલ/બેકપેકર્સ અકોમોડેશનમાં રહી નહોતી. એટલે, મારાં મનમાં તેનાં વિશે સસ્તું અકોમોડેશન સિવાય બીજો કોઈ ખ્યાલ જ નહોતો. સાન ફ્રાન્સિસ્કોમાં મારો મુકામ સાત દિવસનો હતો અને આટલો સમય હોટેલ મને બહુ મોંઘી પડે તેમ હતી એટલે હોસ્ટેલ સિવાય કોઈ છૂટકો નહોતો. પણ, એલ,એ,માં તો ત્રણ જ દિવસ હતાં!

આમ, મેં એલ.એમાં હોટેલ હોલિવૂડનું બુકિંગ કર્યું બુકિંગ ડોટ કોમ પર. તેનો ફાયદો એ હતો કે, મારાં હોટેલ ચેક-ઇનનાં ૪૮ કલાક પહેલાં સુધીમાં હું મારું માઈન્ડ બદલી શકું અને બુકિંગ કેન્સલ કરાવી શકું કોઈ ચાર્જ વિના. સાન ફ્રાન્સીસ્કોનું તો છેલ્લી ઘડીએ જ કરવાનું નક્કી કર્યું હતું એટલે એ કોઈ ચિંતા નહોતી. ટ્રિપનાં એક અઠવાડિયા પહેલાં હું કરન્સી એક્સચેન્જ કરાવવા ગઈ ત્યારે ત્યાંની શોપ આસિસ્ટન્ટ સાથે મારી બધી વાત થઇ અને તેણે મને ખૂબ ઉપયોગી માહિતિ આપી. એ વેબસાઈટ હતી હોસ્ટેલવર્લ્ડ ડોટ કોમ. તેનાં પર દુનિયાનાં દરેક ખૂણાની સારામાં સારી હોસ્ટેલનાં રીવ્યુ અને બુકિંગ થઇ શકે તેમ હતાં.

એલ.એ.માં મારું હોટેલ બુકિંગ થઇ જવા છતાં મેં ત્યાંની હોસ્ટેલ પણ જોવાનું નક્કી કર્યું. વળી, એક વિચાર તો મગજમાં હતો જ કે, હોસ્ટેલમાં રહીશ તો હું લોકોને મળી શકીશ. હોટેલમાં એકલી કરીશ શું? એલ.એમાં યુ.એસ.એ હોસ્ટેલ મને ગમી ગઈ અને પેલી હોટેલનું બુકિંગ કેન્સલ કરાવીને છેલ્લી ઘડીએ મેં આ હોસ્ટેલમાં ત્રણ રાતનું બુકિંગ કરાવ્યું. હા, ત્યારે તો હું અજાણ જ હતી કે, This was going to prove to be the best decision ever!

રેસિઝમ

નિબંધ

૨૦૦૯-૧૦માં મેલ્બર્નનાં બનાવો ભારતીય મીડિયામાં ચગ્યા પછી ઓસ્ટ્રેલિયાનું નામ લો એટલે દરેક કાકા ‘ને માસી સીધા ચાલતી ગાડીએ ચડીને રેસીઝમ-રેસીઝમ કરવા લાગે. માસીને પાછી પોતાનાં દીકરા માટે તો સુંદર, સુશીલ, ટકાઉ, ‘ગોરી’ કન્યા જોઈતી હોય. ત્યારે આપણે પૂછીએ તો કે, માસી તમે રેસીસ્ટ ખરાં કે નહીં? એની વે. આ રેસિઝમ એટલે કે, શબ્દકોશની ભાષામાં રંગ-ભેદ એટલે કે, ગોરાઓ કાળા અને ભારતીય લોકો પર કરે છે તે (પાછું કાળા જો ગોરા પર કરે તો એ રેસીઝમ ન કહેવાય!). રેસીઝમને હું તેની વ્યાખ્યા ઉપરાંત બહોળા અર્થમાં જોઉં છું. મારાં માટે રેસીઝમ એટલે પોતાનાં રંગ અને સંસ્કૃતિ સિવાયનાં દરેક તરફ નાકનું ટીચકું ચડાવીને જોવું તે. પાંચ વર્ષ અહીં રહેતાં આ રેસિઝમનાં કેટલાંક રૂપો મેં હાલતાં-ચાલતાં જોયા છે. તો, રેસીઝમનો અવાજ કેવો હોય છે? માણો પ્રિમાનાં અવાજમાં રાગ – રેસિઝમ. (તાલ – ડોબાં. લય – પ્રેક્ટિકલ)

મારી સર્બિયન ફ્રેન્ડ ઓસ્ટ્રેલિયન્સ વિશે:

“પ્રિમા, આપણે ઓસ્ટ્રેલિયન નથી. <કોઈ એક બાબત અહીં મૂકો>માં આપણે તેમનાં જેવાં અનકલ્ચર્ડ નથી. આપણે ત્યાં કલ્ચર છે … “

બેટા, રીલેકસ્ડ લાઈફ-સ્ટાઈલ અને આઉટડોર સ્પોર્ટ્સ વગેરે આ જગ્યાનું કલ્ચર છે. જેમાં નાચવા-ગાવાનું, કળા અને ફોર્માલિટી હોય ફક્ત તેને જ કલ્ચર ન કહેવાય!

મારાં ભારતીય – કાઠિયાવાડી હાઉઝ મેટ્સ ઓસ્ટ્રેલિયન્સ વિશે:

“આ લોકોમાં આમ કંઈ હોય નહીં.  આ બધાં સાવ આંટા જેવાં હોય”

?!

મારી મલેશિયન હાઉઝમેટ્સ ઓસ્ટ્રેલિયન્સ વિશે:

“આ લોકો તો કેટલાં આળસુ હોય છે. બધાંને ખબર છે કે, ભારતીયો, ચાઇનીઝ અને એશિયન્સ ઇન જનરલ – આપણે તેમનાં કરતાં ઘણાં વધુ મહેનતુ છીએ.”

આ તમે કયા સ્ટેટીસ્ટિકસમાંથી માહિતી શોધી લાવ્યાં, બહેન?

મારો એક ભારતીય – કાઠિયાવાડી હાઉઝ મેટ આરબો વિશે:

“એ ખુદા-બક્ષાવ ભેગું આપણને ન ફાવે.”

વાહ! એટલે તમને કોઈ ‘પાકી’ કહે તો વાંધો. તમે બાકી બધાંને જોઈએ તેવાં નામ આપો.

એક ભારતીય મિત્ર અન્ય મિત્રની પહેલાં શ્રીલંકન, પછી મૌરિશિયન ગર્લફ્રેન્ડ બાબતે:

“તેને પાકો કલર જ ગમે છે. પહેલાં કોઈ શ્રીલંકન હતી અને હવે આ મૌરિશિયન પણ એવી જ કાળી છે.”

હા, છોકરીઓને સફેદ સિવાયની કોઈ ચામડી સાથે જન્મવાનો કોઈ અધિકાર જ નથી.

મારો મલેશિયન ડ્રાઈવિંગ ઇન્સ્ટ્રકટર ઓસ્ટ્રેલિયન્સ વિશે:

“આ લોકો તો ફક્ત પૈસા પડાવવાનું જાણે છે. એ લોકો ચાહીને તમારી પસેથી વધુ લેસન્સ લેવડાવવનાં પેંતરા કરશે એટલે તેમને વધુ પૈસા મળે.”

.. અને બીજી ઘણી બધી બુરાઈઓ. ૫૦ મિનિટનાં લેસનમાં ઓછામાં ઓછી ૧૫ મિનિટ તો કાકા આ બકવાસ કરીને મારું માથું ખાઈ જતાં.

એક સગા ચાઇનીઝ વિશે:

“એ લોકો ગોબરા બહુ હોય હો”

ભાઈ પોતે હિન્દુસ્તાનની બહાર મિડલ-ઈસ્ટ સિવાય ક્યાંયે નથી ગયા કે, નથી ક્યારેય કોઈ ચાઇનીઝને મળ્યાં.

જૂદી-જૂદી નેશનાલિટીનાં અમુક ઠરકીઓ મને સંબોધીને: (વારંવાર જૂદા-જૂદા સમયે જૂદી જૂદી વ્યક્તિઓ દ્વારા કહેવાયેલી એક જ વાત):

“ભારતીય સ્ત્રીઓ દુનિયાની બધી જ સ્ત્રીઓમાં સૌથી સુંદર છે! અને ભારતીય પુરુષો … “

એક તો તમે એક રેસ – જેમાં હું જન્મી છું, તેની અડધી ઉપરાંત વ્યક્તિઓનું અપમાન કરો છો અને દુનિયાની પોણાં ભાગની સ્ત્રીઓને ઉતરતી કહો છો અને તમેં એને કોમ્પલીમેન્ટ ગણીને હું ખુશ થઈશ એવું ધારો છો?!!?!!! વર્સ્ટ પિક-અપ લાઈન એવર!

એક સો-કોલ્ડ હિતેચ્છુ સગાં મારે કોને પરણવું એ વિશે:

“બીજી કોઈ જ્ઞાતિમાં પરણે તો વાંધો નહીં. પણ, બને તો સિંધી, પંજાબી એવામાં ન પડવું.”

અન્ય એક બંગાળી મિત્ર: “તું લગ્ન તો કોઈ ગુજરાતી સાથે જ કરજે.”

સૌથી પહેલાં તો મા-બાપને નથી હોતી એટલી પંચાત આ નવરાઓને હોય કોઈકનાં લગનની અને એ બહેન-ભાઈ જેવાં પાછાં રેસિઝમ રેસિઝમનો ગોકીરો કરવામાં સૌથી પહેલાં હોય. આપણે કરીએ એ લીલા, બાકી બધાં ભવાડા!

લાસ્ટ બટ નોટ ધ લીસ્ટ એક ઓસ્ટ્રેલિયન વર્ક-કલીગ વિવિધિ એશિયન (ચાઇનીઝ, તાઈવાનીઝ વગેરે) શોપ-આસિસ્ટંટ્સ અને ઓસ્ટ્રેલીયા બહાર ફરવા ન જવા વિશે:

“હું ઇંગ્લેન્ડ સિવાય બીજે ક્યાંય વિદેશમાં એટલા માટે જવાનું પસંદ નથી કરતી કે, હું જે બોલું છું એ કોઈને ન સમજાય તો મને બહુ ગુસ્સો આવે. અહીં પણ કેટલાંક એશિયન શોપ-અસીસ્ટંટ શું બોલે છે એ સમજાય નહીં અને મારે વારંવાર પૂછવું પડે ત્યારે મને બહુ ગુસ્સો આવે. મને ખબર છે કે, એમ કરવું બરાબર નથી એટલે હું કોઈ અન્ય દેશમાં ક્યારેય ફરવા નહીં જાઉં.”

બોર્ડરલાઈન. પૂરેપૂરું રેસિસ્ટ નથી કારણ કે, એમણે ભાન છે કે, આ એટીટ્યુડ બરાબર નથી.

એક ભારતીય મિત્ર અને સગાં ઓસ્ટ્રેલિયન્સ વિશે:

“આમ તો એ કાળા-પાણીવાળાં કેદીઓ અને ગુનેગારોનો જ દેશ ને!”

કોઈ તમને હજુ અંગ્રેજીનાં ગુલામ અને દેશને ગુલામોનો દેશ કહે તો? આપણે કહેશું કે, ગુલામીકાળને તો વર્ષો થઇ ગયાં. તો, બસ તેમ જ ગુનેગારો અને અહીં મોકલવામાં આવતાં અંગ્રેજ કેદીઓવાળી વાત તો તેનાથીયે જૂની છે. તેને તો આપણે આઝાદ થયાં એથીયે વધુ સમય વીતી ચૂક્યો છે.


કટિંગ ધ લોન્ગ સ્ટોરી શોર્ટ – રેસિઝમ કે રંગભેદ કોઈ એક દેશ કે સંસ્કૃતિની જાગીર નથી. દુનિયા આખીનાં દરેક દેશમાં રેસિસ્ટ-રાજાઓનો પાર નથી. દરેક રેસની અન્ય રેસ વિશે કોઈ ને કોઈ સ્ટીરીઓટિપીકલ માન્યતાઓ છે અને એ કોઈ ને કોઈ ભંગાર સ્ટેટમેન્ટ સ્વરૂપે બહાર ઓકાતી જ રહેતી હોય છે. જો તમે તેવામાંનાં હો કે, તમારે ૨-૩થી વધુ અન્ય કોઈ દેશ કે સંસ્કૃતિનાં મિત્રો જ ન હોય તો રેસિઝમ રેસિઝમ ચિલ્લાવતાં પહેલાં જરા બે  મિનિટ અટકીને વિચારવું કે, આપણે ફક્ત એક અનુભવે આખી કમ્યુનિટીને જનરલાઈઝ કરી રહ્યાં છીએ કે,શું.

ઓસ્ટ્રેલિયા વિશે કહું તો, આ એક માઈગ્રન્ટ દેશ છે. આ દેશનાં પોતાનાં લોકો આમ જોઈએ એબોરીજીનલ્સ સિવાય કોઈ છે જ નહીં (કે, જેને ઊતારી પાડવામાં તો પાછાં તમે કોઈ કસર નથી છોડતાં). કોઈનાં દાદા-પરદાદા અહીં માઈગ્રેટ થયાં હતાં તો કોઈનાં માતા-પિતા તો કોઈ પોતે.

જો કે, વાત કઈ સિચુએશનમાં અને કયા સુરમાં બોલાયેલી છે તેનાં પર ખાસ ધ્યાન આપવું. મિક્સ્ડ મિત્ર-વર્તુળમાં રેસિસ્ટ વ્યંગ બહુ સામાન્ય છે અને એક હદ સુધી તેમાં કંઈ ખોટું પણ નથી. એટલે, પ્રો-ટિપ: અ લિટલ સેન્સ ઓફ હ્યુમર ગોઝ અ લોન્ગ વે!

બાકી તો શું કહું. તેજીને ટકોરો ‘ને ગધેડાને ડફણાં.

ઊંટ કહે આ સમામાં વાંકાં અંગવાળાં ભૂંડા
ભૂતળમાં પક્ષીઓ ને પશુઓ અપાર છે

બગલાની ડોક વાંકી પોપટની ચાંચ વાંકી
કૂતરાની પૂછડીનો વાંકો વિસ્તાર છે

વારણની સૂંઢ વાંકી વાઘના છે નખ વાંકા
ભેંસને તો શિર વાંકાં શિંગડાનો ભાર છે

સાંભળી શિયાળ બોલ્યું દાખે દલપતરામ
અન્યનું તો એક વાંકું આપનાં અઢાર છે

– દલપતરામ

ગ્રેટ ઓશિયન રોડ ડે-ટ્રિપ અને સાંજ

ઓસ્ટ્રેલિયા, મેલ્બર્ન

ત્રણ દિવસનાં ઊંઘનાં ત્રાસ પછી અંતે હું માંડ રાત્રે સમયસર ઊંઘી શકી અને એ રાત્રે તો ઊંઘ એકદમ જરૂરી પણ હતી કારણ કે, બીજા દિવસે સવારે સાડા છ વાગ્યે ઊઠવાનું હતું. અમે ગ્રેટ ઓશિયન રોડની મુલાકાત લેવા માટે એક ટૂર બુક કરી હતી અને ટૂર-બસ અમને સાડા સાત વાગ્યે અમારી હોટેલ પરથી પિક-અપ કરવા આવવાની હતી. બીજા દિવસે સવારે સમયસર ઊઠીને અમે તૈયાર થવા લાગ્યા. સુઝાના બ્રેકફસ્ટ કરવા જાય ત્યાં સુધીમાં મેં નાહીને તૈયાર થવાનું નક્કી કર્યું અને અંતે બસની રાહ જોતાં અમે હોટેલનાં મુખ્ય દરવાજા પાસે ઊભા રહ્યાં. ઠંડી ખૂબ હતી, પવન પણ એટલો અને મેં સ્વેટર/જમ્પર નહોતાં પહેર્યા. મારી પાસે જમ્પર હતું જ નહીં અને ન પહેરવાનાં નિર્ણયનો ચુકાદો નસીબજોગે મારાં પક્ષમાં આવ્યો. બસમાં પવન લાગવાનો નહોતો અને બહાર લગભગ એકાદ કલાકમાં તડકો નીકળવા માંડ્યો હતો જે પછી આખો દિવસ રહ્યો. બસમાં પહેલી એકાદ કલાક જેટલું તો હું ફક્ત ઊંઘી રહી. આમ પણ ત્યારે અમે હાઈ-વે પરથી અને નાના ગામમાંથી પસાર થતાં હતાં જે ઓસ્ટ્રેલિયાનાં અન્ય નાના ગામ જેવાં જ હતાં એટલે મને તેમાં બહુ રસ પડ્યો નહોતો. વળી, ખરેખર જે ગ્રેટ ઓશિયન રોડ છે તે શરુ નહોતો થયો. સુઝાનાએ મને કહ્યું હતું કે, હું તેનાં ખભા પર માથું રાખીને ઊંઘી જઈ શકું છું. પણ, હું એટલી હદે ઓકવર્ડ ફીલ કરી રહી હતી કે, મેં તેમ ન કરવું જ ઉચિત માન્યું. બસ જ્યારે ચા-કોફી અને બિસ્કિટ્સનાં બ્રેક માટે ઊભી રહી ત્યારે હું અંતે પૂરી જાગી. બહાર નીકળીને જ્યાં નજર પહોંચે ત્યાં પબ્લિક જ પબ્લિક!

ડ્રાઈવરનાં કહેવા મુજબ એ હોલીડે સીઝનનો કદાચ સૌથી વ્યસ્ત દિવસ હોવો જોઈએ. તેણે પણ આટલી બધી બસો અને આટલા માણસો પહેલાં ક્યારેય ત્યાં જોયા નહોતાં. એટલું વળી સારું હતું કે, અમારી બસ નાની કોચ-બસ હતી એટલે ટૂર ગ્રૂપ ફક્ત ૧૦-૧૨નું હતું અને અમારે ક્યાંયે બધાં લોકો આવે ત્યાં સુધી લાંબો સમય રાહ ન જોવી પડતી.  ત્યાંથી થોડાં અંતરે પહોંચતાં અમે ‘ગ્રેટ ઓશિયન રોડ’નું લાકડાનું પ્રવેશદ્વાર જોયું. આગળ આખો લાંબો રોડ શરુ થતો હતો. ત્યાં એક ગામમાં ૩-૪ દિવસનો કોઈ મ્યુઝિક ફેસ્ટિવલ ચાલુ હતો એટલે એ રીતે પણ ટ્રાફિક સારો એવો હતો. ડ્રાઈવર ખૂબ ખુશમિજાજ હતો એટલે અમેં જ્યાંથી પણ પસાર થતાં એ વિશેની કોઈ નાની-મોટી રસપ્રદ વાત કરતો રહેતો. તેનાં કહેવા મુજબ એ ફેસ્ટિવલ ઘણાં વર્ષોથી ક્રિસમસ-બ્રેક પછી થાય છે અને એ કોઈકની પ્રાઈવેટ-પ્રોપર્ટી પર થાય છે. વિચારો હજારો માણસોને સમાવી શકે એ પ્રાઈવેટ પ્રોપર્ટી કેવડી હશે! આગળ વળી ક્યાંક એક નાની ખાડી જેવું હતું અને એ ખાડીનાં કિનારે એક બાર છે. એ ખાડીમાં દર વર્ષે કોઈ તરવાની સ્પર્ધા થાય છે અને વિજેતાનું ઈનામ બીયર! આવા કંઈ કેટલાંયે નાના ટુચકા તેણે અમને સંભળાવ્યા કર્યા.

અમે ઘણાં બધાં નાના ગામોમાંથી પસાર થઇ રહ્યાં હતાં અને એ બધાં જ મને વેસ્ટર્ન ઓસ્ટ્રેલિયાનાં બસલટન-માર્ગરેટ રિવર વિસ્તારોની યાદ અપાવી રહ્યા હતાં. એ વિસ્તારનો ફીલ લગભગ આ જગ્યાઓ જેવો જ છે. પણ, સુંદરતામાં એ આનાં કરતાં ચાર ચાસણી ચડે તેવો છે. બરાબર આ વિચાર મારા મગજમાં ચાલતો હતો ત્યાં જ સુઝાનાએ મને ઉદ્દેશીને કહ્યું “વાવ! ઇટ્સ રીઅલી બ્યુટીફુલ હેય! આઈ એમ ગ્લેડ વી કેઇમ.” એટલે સ્વાભાવિક રીતે મેં સુઝાનાને પૂછ્યું કે, તેણે માર્ગરેટ રિવરવાળો વિસ્તાર જોયો છે કે નહીં. લગભગ દરેક લોકો જે પર્થમાં રહે છે તેમણે એ તો જોયું જ હોય છે પણ મારે કોઈ અનુમાન નહોતું લગાવવું અને તેને શરમાવું પડે તેવું કંઈ બોલવું નહોતું. પર્થથી લગભગ ચાર કલાકની ડ્રાઈવ છે અને તમારે ફક્ત ૨-૩ દિવસ માટે શહેરથી દૂર ક્યાંય જવું હોય તો એ આદર્શ જગ્યા છે. તેણે જવાબ આપ્યો “મારો પરિવાર ફક્ત ઇન્ટરનેશનલ ડેસ્ટીનેશન પર જ ટ્રાવેલ કરે છે. અમે ઓસ્ટ્રેલિયામાં અંદર બહુ ફરવાનું પસંદ નથી કરતાં કારણ કે, અહીં ખાસ કંઈ છે નહીં વગેરે વગેરે બ્લા બ્લા” મારો વાઈડાઈનો જરા પણ હેતુ નહોતો. પણ, આ સાંભળીને હું રહી ન શકી અને મેં જાણવા છતાં તેને પૂછ્યું કે, ઇન્ટરનેશનલ ડેસ્ટીનેશનમાં તે બાલી (જ્યાં આખું પર્થ જઈ ચૂક્યું છે) અને સર્બિયા સિવાય ક્યાં ફરી છે. એટલે તેનો જવાબ આવ્યો મોન્ટેનેગ્રો (જે સર્બિયામાંથી તાજેતરમાં છૂટું પડ્યું છે.) એ જો કે, મારો કટાક્ષ સમજી નહોતી એટલે તે પોતાનાં મોન્ટેનેગ્રોવાળા જોક પર હસી પણ ખરી અને હું પણ. ઘરકી મુર્ગી દાલ બરાબર તે આનું નામ! અને પોતાનાં અજ્ઞાન વિશેનો ગર્વ લટકામાં.

ત્યાર પછી અમે આગળ વધ્યા ટ્વેલ્વ એપોકલ્સ અને લંડન બ્રિજ તરફ. બંને જગ્યાઓએ દરિયાનાં મોજાંથી કુદરતી રીતે કોતરાયેલાં ખાડાકોનાં સુંદર શિલ્પો છે. દરિયાની બરાબર વચ્ચે ઉભેલાં આ કોતરણનો નજારો ખરેખર અભૂતપૂર્વ છે. અમે ભારબપોરે જોયાં ત્યારે પણ એ આટલાં સુંદર દેખાતાં હતાં તો સમી સાંજે સૂર્ય આથમતાં એ કેવાં ભવ્ય લાગતાં હશે તે હું વિચારી રહી! આ ઉપરાંત અહીંનાં જંગલોવાળા વિસ્તારમાં અમે એક નાની નેચર-ટ્રેલ જોઈ. ત્યાં દુનિયાનું બીજા નંબરનું સૌથી ઊંચું ઝાડ આવેલું છે. વનસ્પતિઓનાં આકાર એવાં હતાં કે જેવા મેં પહેલા ક્યાંયે જોયા નહોતાં. આ બધી જગ્યાઓ વિશે વધુ વાત કરવા કરતાં ફોટો જોવાની જ વધુ મજા પડશે.

એ દિવસે અમે રાત્રે આઠ વાગ્યે પાછાં મેલ્બર્ન પહોંચ્યા અને સિટીમાં જમીને ફરી હોટેલ તરફ ગયાં. હોટેલ પહોંચી, નાહી-કરીને અમે ફરી બહાર નીકળવાનું વિચાર્યું. મેલ્બર્નની નાઈટ-લાઈફ થોડી સરખી રીતે માણવાનો દિવસ આવી ગયો હતો! એ દિવસે પણ અમે લગભગ પબ્સ સુધી જ માર્યાદિત રહ્યાં અને કલબ્સ મુલતવી રાખ્યાં. શરૂઆત અમે ફેડરેશન સ્ક્વેરથી કરી. ત્યાં ટ્રાન્સપોર્ટ હોટેલ બારમાં અમે પહોંચ્યાં. આ જગ્યાએ સુઝાનાએ મારો પરિચય કરાવ્યો ‘શેમ્બોર્ડ’ સાથે. એ એક ફ્રેન્ચ લિક્યોર છે જે ચેરી અને બેરીઝનું બનેલું હોય છે. સામાન્ય રીતે ઓરેન્જ જ્યૂસ સાથે સર્વ કરવામાં આવે છે. પણ, સુઝાનાએ લેમનેડ સાથે મને ચખાડ્યું હતું અને વાહ! અદ્ભુત! વળી, તેમાં શરાબની માત્રા પણ ખૂબ ઓછી હોય છે. એટલે ઉનાળાની સાંજે એક લાઈટ ડ્રિંક તરીકે આ પરફેક્ટ છે. બસ પછી તો લગભગ બે ડ્રિન્ક્સ પછી કંટાળીને ત્યાંથી બહાર નીકળ્યા. ઈટ વોઝ ડેડ! અમને કોઈ વધુ ધમધમતી જગ્યાની જરૂર હતી.

અંતે અડધી કલાકની શોધ પછી અમે ‘કૂકી’ નામની એક જગ્યાએ પહોંચ્યા. બજારની બરાબર વચ્ચે ઊભેલાં એ બારને તમે જુઓ તો એવું લાગે જ નહીં કે, ત્યાં આવું કંઈ હશે. 7 માળની એ જગ્યા હતી અને નો-લિફ્ટ! એક માળ પર કાફે, પછી રેસ્ટોરાં, પછી ક્લબ, પછી નાના કોન્સર્ટ માટેની જગ્યા, પછી કોકટેઈલ બાર, પછી એક બંધ માળ અને સૌથી ઉપર રૂફ-ટોપ બાર અને સિનેમા-સ્ક્રીન. દાદરાની દીવાલો પર બધે કોન્સર્ટ, આર્ટ ફેસ્ટિવલ વગેરેનાં પોસ્ટર. એ જગ્યા અંદરથી ખૂબ સુંદર હતી અને ખાસ તેમનો કોકટેઈલ બાર! કોકટેઈલ્સનું એક ખૂબ મોટું સિલેકશન અને સાથે ખૂબ ડીમ યેલો લાઈટ અને મીણબત્તીઓનું સુંદર એમ્બિયન્સ. એ બારની બરાબર વચ્ચે ત્રણ-ચાર કેબિન હતી. અંદર ૪-૫ જણનું ગ્રૂપ બેસી શકે તેટલી જગ્યા અને કેબીનનો દરવાજો બંધ કરી દો એટલે એ તમારી પ્રાઈવેટ કેબિન બની જાય. શરૂઆતમાં તો આવી બધી કેબિન રોકાયેલી હતી. પણ, અમે રૂફ-ટોપ બારમાં એક ડ્રિંક લઈને નીચે આવ્યા ત્યાં સુધીમાં એક કેબિન ખાલી થઇ ગઈ હતી અને અમે અફકોર્સ અંદર ગયાં અને પછી તો હોટેલ પાછાં ફરતાં સુધી ત્યાં જ રહ્યાં. અમારી જેમ આ વાંચનારા જેને એવો પ્રશ્ન થયો હોય કે, ત્યાં મેક-આઉટ કરી શકાય કે નહીં, તેમનાં માટે જવાબ છે ના. :P કારણ કે, આમ ભલે તે કેબિન રહી પણ, દરવાજામાં ઉપરનો ભાગ ઝાડીવાળો છે. એટલે, આવતાં જતાં કોઈ પણ અંદર ડોકું કાઢીને અંદર બધું જ જોઈ શકે અને કેબીનનાં પાર્ટીશનમાં બંને તરફ થોડી ખીડકીઓમાં ઝાડી છે એટલે આજુબાજુની કેબિનમાંથી પણ અંદર થોડું-ઘણું જોઈ શકાય.

મેલ્બર્નમાં લેન્ડ થતાં

ઓસ્ટ્રેલિયા, મેલ્બર્ન

મેલ્બર્ન વિશે મેં મિત્રો પાસેથી ઘણું સાંભળ્યું હતું. મને નજીકથી ઓળખનારા દરેકનો એવો મત હતો કે, મને મેલ્બર્ન ખૂબ ગમશે. સિડની વિશેનાં મારાં બધાં બળાપા સાંભળ્યા પછી પણ (વાંચો ૨૦૧૨-ઓક્ટોબર નવેમ્બરની પોસ્ટ્સ) તેઓ આ મતનાં હતાં એ સાંભળીને મને પણ મેલ્બર્ન વિશે સારી એવી ઉત્સુકતા જાગી હતી.  આ વખતે એરલાઈન પણ અલગ હતી. સિડની હું ક્વાન્ટાસમાં ગઈ હતી. પણ, મેલ્બર્નની મુલાકાત વર્જિન-ઓસ્ટ્રેલિયા દ્વારા હતી. હવે ક્વાન્ટાસ એક વ્યવસ્થિત એરલાઈન છે જ્યારે, વર્જિન ઓસ્ટ્રેલિયા બજેટ-એરલાઈનમાં ગણાય છે (બેગેજ અલાવન્સ અને મીલ માટે ચાર્જ આપવાનો રહે) અને સ્વાભાવિક રીતે જ આપણને એવો વિચાર આવે કે, બજેટ એરલાઈન પાસેથી તમે બજેટ જેવી જ અપેક્ષા રાખી શકો. જો ક્વાન્ટાસનો મારો અનુભવ પણ મારો બહુ સારો નહોતો તો વર્જિન પાસેથી તો આશા જ શું રાખવી! પણ, મારી ધારણા સદંતર ખોટી પડી.

અન્ય બજેટ એરલાઈનની અપેક્ષાએ વર્જિનનું એરક્રાફ્ટ ઘણું મોટું હતું એટલે બે સીટ વચ્ચે સારું એવું અંતર હતું અને પૂરતો લેગ-રૂમ હતો. સીટ પણ પૂરતી મોટી હતી. એમિરેટ્સનાં અમદાવાદ-દુબઈ ઇન્ટરનેશનલ કેરિયર કરતાં ઘણી મોટી. મીલ્સ પસંદ ન કરી હોવાં છતાં પણ તેમણે કોમ્પ્લિમેન્ટરી મીલ્સ આપી હતી એક નોન-વેજ અને એક વેજીટેરીયન ઓપ્શન સાથે. અને કોઈ એક કંપનીની બીયર, રેડ વાઈન (શિરાઝ) અથવા વાઈટ વાઈન (સોવેનિયન બ્લાન્ક), સોફ્ટ ડ્રિન્ક્સ અને જ્યુસ આટલું કોમ્પ્લીમેન્ટરી ડ્રિન્ક્સ મેન્યુમાં હતું! વળી, ડ્રિન્ક્સ શરૂઆતમાં અને મીલ્સ સાથે એમ બે વખત ઓફર કરવામાં આવેલાં. એન્ટરટેઈન્મેન્ટ સિસ્ટમ પણ સારી હતી. ત્રણ કલાકની ફ્લાઈટમાં આટલું ઓફર કર્યાં છતાંયે ભાવ અને નામ ‘બજેટ એરલાઈન’નું! દરેક રીતે તેમની સર્વિસ અને ફ્લાઈટ અટેન્ડન્ટ્સનો વ્યવહાર ક્વાન્ટાસ કરતાં ૧૦૦૦ ગણો સારો હતો. આમ, સિડની વખત કરતાં ઉલ્ટું મેલ્બર્ન તો જવાની શરૂઆત જ આનંદદાયક થઇ હતી.

ત્યાં અમે રાત્રે ૧૦ વાગ્યે લેન્ડ થયાં અને તરત જ ટેક્સીમાં અમારી હોટેલ તરફ રવાના થયાં. હોટેલની ઔપચારિકતાઓ પતાવીને અમારાં રૂમમાં સામાન મૂકીને અમે નવરા પડ્યાં ત્યાં તો લગભગ સાડા અગિયાર જેવું થયું હતું. સુઝાનાએ મને પૂછ્યું, હવે શું કરશું? મને થયું એ ફક્ત ઔપચારિકતા ખાતર પૂછે છે અને હું કહીશ કે, હવે સુઈ જઈએ અને એ કહેશે ઓકે અને અમે સુઈ જઈશું. પણ, એ બહેને તો મને સામે પ્રશ્ન કર્યો “રીયલી?” મારી આંખો ચમકી. મેં પૂછ્યું હા કેમ તારા મનમાં શું વિચાર છે? તેણે કહ્યું, “ચાલ બહાર ચક્કર લગાવીએ. આમ પણ આપણે સિટી સેન્ટરમાં છીએ. કંઇક ને કંઇક તો ખુલ્લું જ હશે.” મને એક સેકન્ડ તો માનવામાં ન આવ્યું કે, આ છોકરીએ આ કહ્યું. એ બે-ત્રણ વર્ષથી મારી મિત્ર છે એટલે તેની પાસેથી હું શું અપેક્ષા રાખી શકું અને શું નહીં તેની મને ખબર હતી … કે, પછી મને એવું લાગતું હતું! :) તેણે એ આખી ટ્રિપ મેં તેને જે વ્યક્તિ તરીકે ઓળખી છે તેનાં કરતાં અલગ જ વર્તાવ કર્યો. એટલે જ કદાચ કહે છે કે, કોઈને તમારે સારી રીતે ઓળખવા હોય તો તેમની સાથે ટ્રાવેલ કરો. એની વે, તેનો પ્રસ્તાવ મને પણ રસપ્રદ લાગ્યો. આવું કશું મેં ક્યારેય મેં પહેલાં કર્યું નહોતું. એક અજાણ્યા શહેરમાં રાત્રે ૧૦ વાગ્યે લેન્ડ થઈને ૧૧:૩૦ વાગ્યે થાક્યા હોવા છતાંયે બેગ મૂકીને રૂમ બંધ કરીને બહાર નીકળવું કોઈ પ્લાન વિના, ક્યારે પાછાં ફરીશું કે શું કરીશું તેની જાણ વિના. એ બહુ રસપ્રદ હતું.

અમે થોડો સમય સીધા આગળ ચાલ્યાં. લગભગ બધું જ બંધ હતું અને અમે સિટી સેન્ટરમાં ટિપિકલ મોટાં બિલ્ડિંગ્સ પાસેથી પસાર થતાં હતાં. ત્યાં ઘણી બધી ગલીઓમાં પર્થનાં સિટી સેન્ટર જેવી જ લાગણી આવતી હતી. શેરીઓનાં નામ વાંચતા અમે અંગ્રેજ સેટલરોની ક્રિએટીવીટીની મજાક ઉડાવતાં હતાં. મરી સ્ટ્રીટ, કોલિન્સ સ્ટ્રીટ, કિંગ્સ સ્ટ્રીટ, ક્વીન્સ સ્ટ્રીટ વગેરે. લગભગ બધાં જ નામ પર્થમાં હતાં. સિડનીમાં પણ એવું જ થયું હતું. તેમની મેઈન સ્ટ્રીટ છે ‘સેન્ટ જ્યોર્જ સ્ટ્રીટ’ અને પર્થ સિટીમાં સીબીડી વિસ્તારની સૌથી મોટી સ્ટ્રીટ ‘સેન્ટ જ્યોર્જ્સ ટેરેસ’. :P થોડો સમય આમ ચાલ્યા પછી અમે કોઈ બાર કે પબ ખુલ્લું હોય ત્યાં જવાનું નક્કી કર્યું. તકલીફ ફક્ત એ હતી કે, કોઈ પણ સારાં બારમાં ડ્રેસિંગ સ્ટાન્ડર્ડ સ્માર્ટ કેઝ્યુઅલ હોય. એટલે કે, સ્નીકર્સ, નાઈટ-ડ્રેસ, ટ્રેક-સૂટ, સ્લિપર વગેરે પહેરેલાં ન ચાલે. મેં ત્યારે સ્લીપર પહેર્યા હતાં અને સુઝાનાએ ટ્રેક-સૂટ અને સ્નીકર્સ. એક તો કશું આમ પણ ખુલ્લું નહોતું દેખાતું અને તેમાંયે કોઈ એવો બાર શોધવો જ્યાં ડ્રેસિંગ સ્ટાન્ડર્ડ બહુ ઊંચું ન હોય! હમમ … અઘરું થવાનું હતું.

પહેલાં તો અમે જે તરફ વધુ માણસો દેખાય તે તરફ જવાનું નક્કી કર્યું. તેની પાછળનો તર્ક એવો હતો કે, જ્યાં યુવાનોની ભીડ હોય ત્યાં જરૂર કોઈ બાર, પબ, રેસ્ટોરાં, પૂલ પાર્લર કે તેવું કંઇક ઇન્ટરેસ્ટિંગ હોવાનું. આમ કરતાં અમે એકાદ બે ક્લબ સુધી પહોંચ્યા. પણ, સ્વાભાવિક રીતે જ ક્લબમાં તો આવા કપડાંમાં ન જ જવા દે (ક્લબનાં ડ્રેસિંગ સ્ટાન્ડર્ડ પબ/બારથી ઊંચા જ હોય જનરલી) . બીજા ક્લબ સુધી પહોંચ્યાં ત્યાં સુધીમાં મને એક વિચાર આવ્યો. આ બાઉન્સર અમને અહીં અંદર ન જવા દે પણ, અમને કહી તો શકે ને કે, અમને આવાં કપડાંમાં આવવા દે તેવો બાર અહીં નજીકમાં ક્યાં હશે! મેં પૂછ્યું. તેણે અમને રસ્તો સમજાવ્યો. પણ, એ રસ્તે તેણે કહ્યું હતું તેટલાં અંતરમાં તો અમને કંઈ જ ન મળ્યું. ફરી અમે લોકોની ભીડ તરફ જવા લાગ્યાં. બહુ હાસ્યાસ્પદ હતું એ. થોડું થોડું અંદર સીધાં ચાલતાં. પછી અચાનક કોઈ રેન્ડમ ટ્રાફિક સિગ્નલ પર કાં હું જોરથી બોલું અથવા સુઝાના જોરથી બોલે “લેફ્ટ, રાઈટ ઓર સેન્ટર?” પછી બીજી વ્યક્તિ જે જવાબ દે તે બાજુ જઈએ. કારણ ક્યાં જતાં હતાં એ બેમાંથી કોઈને ખબર તો હતી જ નહીં અને ફોનની બેટરી બંનેની મરી ગયેલી હતી એટલે ગૂગલ મેપ્સ તો ભૂલી જ જાઓ.

આમ કરતાં અમે જી.પિ.ઓ. અને મેઈન શોપિંગ એરિયા સુધી પહોંચ્યા. લગભગ બધી દૂકાનો બંધ હતી અને માયર બંધ થતું હતું. અમને બહુ આશ્ચર્ય થયું હતું. રાત્રે ૧૨ વાગ્યે જો લોકો હજુ બહાર નીકળતાં હોય તો શોપિંગ અવર્સ કેટલાં વાગ્યા સુધી ચાલતા હશે! પછી રહી રહીને અમને લાઈટ થઇ કે, એ દિવસે બોક્સિંગ ડે હતો એટલે કદાચ સામાન્ય કરતાં મોડે સુધી બધું ખુલ્લું હોવું જોઈએ. જો કે, પર્થમાં તો આવા દિવસોમાં પણ તમને ૧૦ પછી તો કંઈ ખુલ્લું ન જ જોવા મળે. અમે આશ્ચર્યથી જોઈ રહ્યાં એકબીજા તરફ અને પછી આગળ વધ્યા. અંતે ત્યાંથી થોડે દૂર અમે એક જગ્યાએ પહોંચ્યા જ્યાં એક ટેરેસ બાર અને લાઉન્જ હતાં. અમને અંદર એન્ટ્રી પણ મળી ગઈ. એ બિલ્ડિંગ પણ જોરદાર હતું. પહેલાં માળ પર રેસ્ટોરાં, પછીનાં માળે કોકટેઈલ બાર, તેનાં ઉપર બોલ-રૂમ અને ચોથા માળે આ ટેરેસ-બાર. નીચેનાં ત્રણે માળ બંધ થઇ ગયાં હતાં અને તેઓ લગભગ એકાદ કલાકમાં ટેરેસ પણ બંધ કરવાનાં હતાં. પણ, અમારાં માટે એટલું પૂરતું હતું. આમ પણ, અમારે એક-બે ડ્રિન્ક્સથી વધુ કંઈ પીવું નહોતું. ત્યાં બહુ ભીડ પણ નહોતી. બે-ત્રણ નાના ગ્રૂપ હતાં અને ધીમે ધીમે તેઓ પણ જઈ રહ્યા હતાં. અંતે ત્યાં અમારી પાસે એક બાર-ટેન્ડર આવ્યો હતો અને સ્વાભાવિક રીતે જ તેની સાથે અમારી થોડી વાત થઇ કે, અમે પર્થથી છીએ વગેરે. એ મૂળ આફ્રિકન હતો અને મેં મારી ભારતીય નેશનાલીટી જણાવી. જ્યારે સુઝાનાએ કહ્યું કે એ સર્બિયન છે ત્યારે પેલાંએ રસ દેખાડ્યો અને કહ્યું કે તેને થોડું રશિયન આવડે છે. રશિયન અને સર્બિયન બહુ નજીકની ભાષાઓ છે. તેણે જ્યારે સુઝાનાને કહ્યું ત્યારે મને લાગ્યું કે, તેને કદાચ એટલું કંઈ આવડતું નથી. એકાદ બે શબ્દો કે વાક્યો આવડતા હશે અને એટલામાં સારી રીતે લાઈન મારાય જાય. :P પણ, ત્યાં પણ હું સાનંદાશ્ચર્ય ખોટી પડી. તેણે બહુ સરળતાથી સુઝાના સાથે લગભગ પાંચેક મિનિટ રશિયનમાં વાત કરી.

બસ, પછી તો અમે ત્યાંથી પાછાં ફર્યાં અને કયા રસ્તે આવ્યા હતાં એ યાદ કરવા લાગ્યા. અમને બંનેને લગભગ રસ્તો યાદ હતો એટલે બહુ ચિંતા કરવાની જરૂર નહોતી અને અમારાં ધાર્યા પ્રમાણે લગભગ એકાદ શેરી ખોટી પકડ્યા છતાંયે અમે કોઈ મુશ્કેલી વિના અમારી હોટેલ સુધી પહોંચી ગયાં. આ ટ્રિપની  રસપ્રદ શરૂઆત થઇ ચુકી હતી અને મને કોઈ અંદાજો નહોતો કે, હવે પછીનાં ૬ દિવસ મારાં માટે શું લાવવાનાં હતાં.

બન્બરી અને માર્ગરેટ રીવર એરિયા

ઓસ્ટ્રેલિયા, પર્થ

પર્થ સિટી સેન્ટરથી લગભગ અઢી કલાકે ૧૦૦ કિલોમીટર પ્રતિ કલાકની ઝડપે જતા હો તો બન્બરી આવે. બન્બરી  વિચારુ ત્યારે તેને સંગત એક જ શબ્દ મગજમાં આવે છે- જલસા. બન્બરી હું બે વખત ગયેલી છું અને હજુ લાખો વખત જાઉં તો પણ  કંટાળો ન આવે તેવી જગ્યા છે એ. એ એક નાનું ગામ છે. કલાક એકમાં તો તમે કારમાં આખું ગામ ફરી લો એટલું નાનું! સમગ્ર પશ્ચિમ ઓસ્ટ્રેલિયાની જેમ જ અહીં પણ બહુ એટલે બહુ સરસ બીચ આવેલાં છે. 

ત્યાંથી વધુ નીચે દક્ષિણમાં જાઓ એટલે લગભગ દોઢ કલાકે ‘બસલટન’ નામનું એક ગામ આવે. અહીં એક જેટી આવેલી છે. દક્ષિણ ધ્રુવની એ સૌથી મોટી જેટી છે અને દુનિયાની ચોથી સૌથી મોટી જેટી. Busseltton ગૂગલ કરો એટલે અને ‘ઈમેજીસ’માં જશો એટલે જે ૪ ઘરના ફોટા જોવા મળે છે એ બરાબર આ જેટી પર આવેલાં છે. એ બસલટનનો સિગ્નેચર ફોટો છે. ત્યાંથી બરાબર દોઢ કલાક જેટલું આગળ જાઓ ત્યારે યેલિન્ગપ, અગસ્ટા અને યાન્ચેપ જેવા ‘માર્ગરેટ રીવર’ના વિસ્તાર આવેલાં છે. બન્બરીથી આગળનાં બધાં જ રસ્તા એવા છે કે, તમે ગમે તે સેકન્ડે કારની બહાર જુઓ તો એક પિક્ચર પરફેક્ટ ફ્રેમ જોવા મળે. 

બસલટનથી યેલીન્ગપના રસ્તે તમે ગમે ત્યાં ગાડી રોકો ત્યાંથી ૧૦ મિનીટ દૂર તમને એવું કોઈ દ્રશ્ય જોવા મળે જ્યાં મોટાં લાંબા પથ્થર અને દરિયો હોય. દરેક દિશામાં બસ દીવાલે ટાંગી શકાય તેવાં લેન્ડસ્કેપ! અહીં દરિયા ઉપરાંત માર્ગરેટ રિવર વિસ્તારમાં ગુફાઓ આવેલી છે. આ ગુફાઓમાં અંદર જઈને જોઈ શકાય છે. તેની ટૂર્સ થાય છે. આ ઉપરાંત માર્ગરેટ રીવારની વાઈન્સ પણ બહુ પ્રખ્યાત છે. અહીં આખો આખો દિવસ ફક્ત વાઈન ચાખતાં નીકળી જાય તેવી વાઈન-ટૂર્સ થાય છે. આ ઉપરાંત અહીં એક ચોકલેટ ફેક્ટરી છે. ચોકલેટ્સનું સ્વર્ગ! 

પણ ગમે ત્યાં જાઓ, સાંજે ૫-૬ વાગ્યા પછી બધું બંધ! ફક્ત રેસ્ટોરાં અને પિઝ્ઝા હટ જેવી ખાવાનું મળે તેવી જગ્યાઓ ૯-૧૦ વાગ્યા સુધી ખુલ્લી હોય છે. અહીં ૨-૩ દિવસ કે વધુ સમય માટે રહેવું અને આજુબાજુની જગ્યાઓ ફરીને નવી જગ્યાઓ શોધવી હોય તો રહેવા માટે હોલીડે-હોમ્સ સૌથી લોકપ્રિય રસ્તો છે. તમે આ ઘર અમુક સમય માટે ભાડા પર લઈને અહીં રહી શકો છો અને તેમાં જોઈએ તેવો અને જોઈએ તેટલો luxurious વિકલ્પ પસંદ કરી શકો છો! બાકી જો ખરેખર એડવેન્ચરમાં રસ હોય તો કેમ્પીંગ! ઘણાં બધાં વિસ્તારોમાં  જંગલમાં  કેમ્પીંગ કરવાની છૂટ મળે છે. તમે ‘કેમ્પ સાઈટ્સ’ ભાડે લઇ શકો અને ત્યાં કેમ્પ નાખીને, પોતાનાં ફળ તોડવા, જમવા માટે શિકાર, પોતાનાં લાકડા કાપવાં જેવી પ્રવૃત્તિઓ કરી શકો છો. (મેં હજુ કરી નથી પણ કરવાની ઈચ્છા પૂરેપૂરી છે.)

બસ, હજુ સુધી મે આટલું જ  ફર્યું છે. હજુ આગળ વધુ દૂર દક્ષિણમાં આલ્બની અને એસ્પ્રન્સ સુધી જવાની વાત ચાલી રહી છે. કદાચ જુલાઈનાં પહેલાં અથવા બીજા અઠવાડિયામાં જશું તેવું અત્યારે તો લાગે છે. પછી જોઈએ આ સંઘ કાશી પહોંચે છે કે નહીં!