ગ્રેટ ઓશિયન રોડ ટ્રિપ પછી અમારી પાસે કુલ ૩ દિવસો અને ૨ રાત બચ્યા હતાં, જેમાંથી એક રાત ઓલરેડી ન્યુ યર્ઝ ઈવ પાર્ટી માટે નિર્ધારિત હતી. પહેલા દિવસે અમે ડેન્ડેનોન્ગ નામનાં એક દૂરનાં સબર્બમાં ગયાં. ત્યાં સુઝાનાનાં રસની કોઈ સર્બિયન શોપ હતી અને ત્યાંથી તેને પોતાનાં પરિવાર માટે કશુંક લેવું હતું. વળી, મારી જે મિત્રએ અમને ગ્રાફિટી લેન દેખાડી હતી તે ત્યાંથી લગભગ ૨ સ્ટોપ દૂર રહેતી હતી એવી મને ખબર પડી. એટલે, થોડો સમય સુઝાના સાથે રહીને પછી હું મારી મિત્રને મળવા ગઈ. તેની સાથે ફરતાં મેં ન્યુ યરની પાર્ટી માટેનો મારો ડ્રેસ અને શૂઝ ખરીદ્યા અને સાંજ સુધીમાં સિટી સેન્ટરમાં પાછી ફરી. રાબેતા મુજબ સુઝાના લાઈબ્રેરી બહાર ઘાસ પર પોતાની મિત્ર અને તેનાં અમુક ૩-૪ હિપ્પી મિત્રો સાથે બેઠી હતી. હું પણ તેમને મળી અને ડીનર કરીને ઘરભેગા (હોટેલ-ભેગા).

પછીનાં દિવસે સવારથી જ અમારી આઈટેનરી જુદી હતી. મારે ગ્રાફિટી લેન ફરીથી જવું હતું અને શાંતિથી બધું જોવું હતું. એકમી (ઓસ્ટ્રેલીયન સેન્ટર ઓફ મુવિંગ ઈમેજિસ) પણ ફરીથી જઈને અધૂરું જોયેલું પ્રદર્શન પૂરું જોવું હતું. અને સૌથી મહત્ત્વપૂર્ણ – નેશનલ ગેલેરી ઓફ વિક્ટોરિયા! સુઝાનાને આમાંથી એકપણમાં રસ નહોતો એટલે એ દિવસે તેની સાથે ફરવાનો મેં સાદર બહિષ્કાર કર્યો હતો. ન કર્યો હોત તો કૈલાશ જઈને શિવજીનાં દર્શન ન કર્યા જેવું થાત. સૌપ્રથમ તો હું અને કેમેરા ગ્રાફિટી લેન પહોંચ્યા. ભીડ ઓછી હોવાથી શાંતિથી બધું જોવાની પણ મજા આવી અને ફોટા પાડવાની પણ. એકમીનાં પ્રદર્શનમાં જૂનામાં જૂના ઉપકરણથી માંડીને નવામાં નવી ફ્યુચારીસ્ટિક ટેકનોલોજી સાથે રમવાની ખૂબ મજા પડી અને અંતે હું પહોંચી નેશનલ ગેલેરી ઓફ વિક્ટોરિયા! અંદર દાખલ થતાં જ એક નાની ચાલ જેવી જગ્યામાં એક પ્રદર્શન ગોઠવવામાં આવ્યું હતું. કલાકારે ક્રીમ અને સિરામિક જેવી વસ્તુઓ વાપરીને મિક્સ-મીડિયા વર્ક કર્યું હતું. એક સુંદર ઘરમાં આફટર-નૂન ટી પછી ડાઈનિંગ રૂમનું કલાત્મક નિરૂપણ. અમુક પ્રતિકૃતિઓ તો એટલી સમાન લાગતી કે, તેમાં સાચું શું છે અને કલાકારે બનાવેલું શું છે એ જોવા માટે બહુ ધ્યાનથી નજર ફેરવવી પડે. આ પહેલી કૃતિ જોતાંની સાથે જ મારી આસપાસનાં લોકોનું અવલોકન કરતાં મને સમજાઈ ગયું કે, અહીં ફોટા પાડવાની છૂટ લાગે છે. છતાંયે મારે કશું અનુમાન નહોતું કરવું એટલે મેં ત્યાં સિક્યોરિટી ગાર્ડને પૂછી લીધું અને મારાં ધાર્યા પ્રમાણે ફોટો લેવાની છૂટ હતી. પણ, ફક્ત ફ્લેશ વિના!

એ આખા રૂમમાં એ જ કલાકારનું પ્રદર્શન હતું. ઘરનાં જૂદા જૂદા ભાગોનું કલાત્મક નિરૂપણ એ તેમનો સબ્જેક્ટ હતો અને ખૂબસૂરતીથી તેમણે કંડાર્યો હતો. પાછળનાં ભાગમાં ‘શો અસ યોર વર્લ્ડ’ નામનું એક પ્રદર્શન હતું. ગેલેરીએ મુલાકાતીઓ માટે એ જગ્યા રાખી હતી અને લગભગ દસેક લોકો બેસી શકે તેવી બેન્ચની ગોઠવણ કરીને ત્યાં કાગળ, પેન્સિલ, પેન, સ્કેચપેન જેવાં સાધનો મૂક્યા હતાં. તેની મદદથી મુલાકાતીઓ ગમે તો દોરી શકે અને તેને ગેલેરીમાં ડિસ્પ્લે પર મૂકી શકે અથવા તો પોતાની સાથે ઘેર લઇ જઈ શકે. મેં પણ મારો અમૂલ્ય ફાળો નોંધાવ્યો અને એ ચિત્ર ગેલેરીને આપ્યું. મારું રેગ્યુલર આર્ટ-વર્ક તો કોણ જાણે મ્યુઝિયમ, ગેલેરી જોવા પામે કે નહીં પણ આ નાની ફૂલની પાંદડી તો ત્યાંની દિવાલ પર જવા પામી! બહુ સુંદર ૨૦-૨૫ મિનિટ હતી એ. :)

ગ્રાઉન્ડ ફ્લોર પર ફક્ત એટલું જ હતું. પછી હું સીડી ચડીને ઉપર ગઈ. એકથી એક ચડીયાતા પેઇન્ટિંગ. અમુક તો ૨૦૦-૨૫૦ વર્ષ જૂના – ઓસ્ટ્રેલિયામાં બ્રિટિશ સેટલમેન્ટ હજુ શરુ જ થયું હતું તે સમયનાં. એ ગેલેરીનું પર્મેનન્ટ ડિસપ્લે સેક્શન હતું. ત્યાં વિક્ટોરિયન સમયનું કોઈ સ્ત્રીનું અફલાતૂન ગાઉન પણ ડિસ્પ્લે પર હતું. એક પછી એક ઓરડા જાણે જાદૂઈ રીતે આવતાં જ જતાં હતાં. હું મારી દિશાસૂઝ તો સાવ ખોઈ જ બેઠી! ગ્રાઉન્ડ ફ્લોર પરથી અંદર આવતાં ગેલેરીની જગ્યાનો જે અંદાજ મેં કાઢ્યો હતો તેનાં કરતાં આ ગેલેરી ઓછામાં ઓછી  ૩ગણી મોટી નીકળી. મારે ન્યુ યર્ઝ પાર્ટીમાં સમયસર પહોંચવા માટે હોટેલ પર ૪ સુધીમાં પહોંચવું પડે તેમ હતું એટલે ગેલેરીમાંથી સાડા ત્રણે નીકળવું પડે. પાર્ટીનાં રોમાંચ કરતાં અહીંથી જવાનો અફસોસ વધી પડ્યો. પછીનાં દિવસે પાછી આવું તો પણ મને ફક્ત સવાર જ મળવાની હતી અહીં આવવા માટે. બપોરે તો અમારી ફ્લાઈટ હતી. આ જગ્યાએ હું પહેલાં કેમ ન આવી! અંતે તો ગણ્યું જે પ્યારું પ્યારાએ તેને અતિ પ્યારું ગણીને અમે પાર્ટીમાં જવા તૈયાર થયાં. ત્યાં પણ જો કે, બહુ ખાસ કંઈ હતું નહીં. પાર્ટી જેવી પાર્ટી હતી. અને કાં તો પછી મારાં મગજમાં પૂરતું દારૂ નહોતું પહોંચ્યું એટલે મને ખાસ ન લાગી. I was clearly not drunk enough. ન્યુ યરની આતિશબાજી જોવાની મજા આવી અને દોઢ વાગ્યાની આસપાસ તો અમે ત્યાંથી નીકળીને સધર્ન ક્રોસ રેલવે સ્ટેશન પહોંચી પણ ગયા હતાં અને ત્યાં નાચોઝ ઝાપટતા હતાં.

પછીનાં દિવસે સવારે ફરી અમારી અઈટેનારી અલગ હતી. એ દર વખતની જેમ લાઈબ્રેરી ગઈ અને હું ફરી નેશનલ ગેલેરી ઓફ વિક્ટોરિયા. પહેલા માળે જ્યાંથી જોવાનું અધૂરું હતું એ શરુ કર્યું. થોડા સમય પછી એ માળ પર લગભગ બધું જ જોઇને હું સૌથી ઉપરનાં માળે પહોંચી. એ માળ આખો મોડર્ન/કન્ટેમ્પરરી આર્ટનો હતો. ત્યાં ‘મેલબર્ન નાઉ’ નામનું એક એગ્ઝીબિશન ચાલુ હતું. કન્ટેમ્પરરી આર્ટ વિશેની મારી જાણકારી ઘણી ઓછી અને જીજ્ઞાસા ઘણી વધુ છે. વળી, અહીં મૂકવામાં આવેલી દરેક કૃતિઓ એકથી એક ચડે એવી હતી. એ શું છે એ સમજવા માટે હું લગભગ સતત બાજુમાં રાખેલાં ઇન્ફર્મેશન-બોર્ડ વાંચતી જતી હતી અને એક પછી એક વિશ્વ મારી સામે ખૂલતા જતા હતાં. અમુક અમુક તો અફલાતૂન હતાં જેમ કે, ગ્રાફિટી બીલોન્ગ્સ ઇન મ્યુંઝીયમ્સની થીમ પર એક કલાકારે કામ કર્યું હતું. આખરે મ્યુઝિયમમાં શું જાય છે અને શું નહીં એ અંતે તો પસંદગીની વાત જ છે ને! તો શા માટે ગ્રાફિટી નહીં? કોઈ કલાકારે પોતાનાં પ્રવાસ દરમિયાન લગભગ ૬ ચાર્ટ પેપર ગોઠવીને ૨x૩ની બને તેટલી જગ્યામાં શબ્દો અને ચિત્રોનું એક ગજબ મેશ-અપ સર્જ્યું હતું. તેનાં પર કૉફી મગની ૨ પ્રિન્ટ પણ હતી અમુક ડાઘ વગેરેને પણ તેણે રહેવા દીધાં હતાં. થઇ ગયું હોય અને રહેવા દીધું હોય કે પછી જાણી-જોઇને કર્યું હોય, એ ડાઘ તેનાં સ્થાને ફિટ લાગતાં હતાં અને ધારી અસર ઉપજાવતા હતાં. મેલ્બર્નમાં (અને દુનિયામાં પણ) ઘણાં કલાકારો અત્યારે ધ્વનિ અને ચિત્રોનાં વિષય પર ઘણું જ અગત્યનું અને ઉપયોગી પ્રાયોગિક કામ કરી રહ્યાં છે. આ ગેલેરીમાં મને તેનાં ઓછામાં ઓછા ૪ નમૂના જોવા મળ્યા અને દરેકની પોતાની એક ખુશ્બૂ હતી. સ્વાદ હતો. કેરેક્ટર હતું. અંતે મારો જવાનો સમય થઇ ગયો અને એ માળ પણ હું આખો ન જોઈ શકી. હજુ સેન્ટ કિલ્ડા રોડ પર તેમનું ઇન્ટરનેશનલ સેક્શન તો આખું જોવાનું જ બાકી છે. કંઈ વાંધો નહીં. ફરી ક્યારેયક!

મારું પેકિંગ બધું જ આગલી રાત્રે/બપોરે જ થઇ ગયું હતું. વળી, ત્યાં બપોરે ૪ વાગ્યા સુધી રહેવાનું એક્સ્ટેન્શન અમેં આગલા દિવસે જ લઇ લીધું હતું અને તેનો લાગતો-વળગતો ચાર્જ ભરી ચૂક્યા હતાં. આમ, ચાર વાગતાં આર્ટ ગેલેરીથી આવીને ફક્ત એક છેલ્લું ચેક કરીને તરત જ અમે નીચે ઊતર્યા.  મેલ્બર્નનું વાતાવરણ એ આખું અઠવાડિયું અમારા પર મહેરબાન રહ્યું હતું અને બસ અમારા જવાનાં દિવસે જ બરાબર વરસાદની શરૂઆત થઇ હતી. એ જોઇને હું અને સુઝાના બંને મનોમન ખુશ થતાં હતાં કે, આપણા નસીબ સારા છે કે, આપણે ફરતા હતાં એ બધાં જ દિવસો ઉઘાડ રહ્યો. અંતે સફરનો અંત આવ્યો અને ૭ વાગ્યે અમારી ફ્લાઈટ એનાઉન્સ થઇ અને અમે પર્થનાં ઉનાળામાં પાછા ફર્યા. આમ, નવું વર્ષ ખૂબ સુંદર રીતે શરુ થયું. વર્ષનાં પહેલાં જ દિવસે મારી બે ફેવરિટ પ્રવૃત્તિઓ આર્ટ અને ટ્રાવેલ બંને થયાં!

જિજ્ઞાસુઓ માટે: http://www.ngv.vic.gov.au/

આ પોસ્ટ માટે આટલી રાહ જોવડાવવા માટે વેરી વેરી વેરી સોરી! પણ, હવે ઘરે ફાઈનલી ઈન્ટરનેટ કનેક્શન લેવાઈ ગયું છે ગયા અઠવાડિયાથી એટલે હવેથી પોસ્ટ વધુ નિયમિતપણે પબ્લિશ કરવામાં આવશે. :) એની વે, જ્યાંથી અધૂરું મૂક્યું હતું ત્યાંથી હવે આગળ વધુ. ગ્રેટ ઓશિયન રોડ ડે ટ્રિપનાં ફોટા અને પછીની પોસ્ટમાં છેલ્લા બે દિવસની વાત! તમને તો થતું થશે પણ મને પોતાને એમ થાય છે હવે કે, આ મેલબર્ન તો બહુ ચાલ્યું હવે! :D પણ, અધૂરું તો નહીં જ મૂકું અને ઉતાવળીયું લખીશ પણ નહીં. પણ, માર્ચ આવી ગયો છે અને હજુ મારી જાન્યુઆરીની કથા ચાલુ છે. એટલે આ મહિને થોડી વધુ પોસ્ટ કરીને સમયની સાથે તો જરૂર થઇ જઈશ.

ઓવર ટુ ગ્રેટ ઓશિયન રોડ:

ત્રણ દિવસનાં ઊંઘનાં ત્રાસ પછી અંતે હું માંડ રાત્રે સમયસર ઊંઘી શકી અને એ રાત્રે તો ઊંઘ એકદમ જરૂરી પણ હતી કારણ કે, બીજા દિવસે સવારે સાડા છ વાગ્યે ઊઠવાનું હતું. અમે ગ્રેટ ઓશિયન રોડની મુલાકાત લેવા માટે એક ટૂર બુક કરી હતી અને ટૂર-બસ અમને સાડા સાત વાગ્યે અમારી હોટેલ પરથી પિક-અપ કરવા આવવાની હતી. બીજા દિવસે સવારે સમયસર ઊઠીને અમે તૈયાર થવા લાગ્યા. સુઝાના બ્રેકફસ્ટ કરવા જાય ત્યાં સુધીમાં મેં નાહીને તૈયાર થવાનું નક્કી કર્યું અને અંતે બસની રાહ જોતાં અમે હોટેલનાં મુખ્ય દરવાજા પાસે ઊભા રહ્યાં. ઠંડી ખૂબ હતી, પવન પણ એટલો અને મેં સ્વેટર/જમ્પર નહોતાં પહેર્યા. મારી પાસે જમ્પર હતું જ નહીં અને ન પહેરવાનાં નિર્ણયનો ચુકાદો નસીબજોગે મારાં પક્ષમાં આવ્યો. બસમાં પવન લાગવાનો નહોતો અને બહાર લગભગ એકાદ કલાકમાં તડકો નીકળવા માંડ્યો હતો જે પછી આખો દિવસ રહ્યો. બસમાં પહેલી એકાદ કલાક જેટલું તો હું ફક્ત ઊંઘી રહી. આમ પણ ત્યારે અમે હાઈ-વે પરથી અને નાના ગામમાંથી પસાર થતાં હતાં જે ઓસ્ટ્રેલિયાનાં અન્ય નાના ગામ જેવાં જ હતાં એટલે મને તેમાં બહુ રસ પડ્યો નહોતો. વળી, ખરેખર જે ગ્રેટ ઓશિયન રોડ છે તે શરુ નહોતો થયો. સુઝાનાએ મને કહ્યું હતું કે, હું તેનાં ખભા પર માથું રાખીને ઊંઘી જઈ શકું છું. પણ, હું એટલી હદે ઓકવર્ડ ફીલ કરી રહી હતી કે, મેં તેમ ન કરવું જ ઉચિત માન્યું. બસ જ્યારે ચા-કોફી અને બિસ્કિટ્સનાં બ્રેક માટે ઊભી રહી ત્યારે હું અંતે પૂરી જાગી. બહાર નીકળીને જ્યાં નજર પહોંચે ત્યાં પબ્લિક જ પબ્લિક!

ડ્રાઈવરનાં કહેવા મુજબ એ હોલીડે સીઝનનો કદાચ સૌથી વ્યસ્ત દિવસ હોવો જોઈએ. તેણે પણ આટલી બધી બસો અને આટલા માણસો પહેલાં ક્યારેય ત્યાં જોયા નહોતાં. એટલું વળી સારું હતું કે, અમારી બસ નાની કોચ-બસ હતી એટલે ટૂર ગ્રૂપ ફક્ત ૧૦-૧૨નું હતું અને અમારે ક્યાંયે બધાં લોકો આવે ત્યાં સુધી લાંબો સમય રાહ ન જોવી પડતી.  ત્યાંથી થોડાં અંતરે પહોંચતાં અમે ‘ગ્રેટ ઓશિયન રોડ’નું લાકડાનું પ્રવેશદ્વાર જોયું. આગળ આખો લાંબો રોડ શરુ થતો હતો. ત્યાં એક ગામમાં ૩-૪ દિવસનો કોઈ મ્યુઝિક ફેસ્ટિવલ ચાલુ હતો એટલે એ રીતે પણ ટ્રાફિક સારો એવો હતો. ડ્રાઈવર ખૂબ ખુશમિજાજ હતો એટલે અમેં જ્યાંથી પણ પસાર થતાં એ વિશેની કોઈ નાની-મોટી રસપ્રદ વાત કરતો રહેતો. તેનાં કહેવા મુજબ એ ફેસ્ટિવલ ઘણાં વર્ષોથી ક્રિસમસ-બ્રેક પછી થાય છે અને એ કોઈકની પ્રાઈવેટ-પ્રોપર્ટી પર થાય છે. વિચારો હજારો માણસોને સમાવી શકે એ પ્રાઈવેટ પ્રોપર્ટી કેવડી હશે! આગળ વળી ક્યાંક એક નાની ખાડી જેવું હતું અને એ ખાડીનાં કિનારે એક બાર છે. એ ખાડીમાં દર વર્ષે કોઈ તરવાની સ્પર્ધા થાય છે અને વિજેતાનું ઈનામ બીયર! આવા કંઈ કેટલાંયે નાના ટુચકા તેણે અમને સંભળાવ્યા કર્યા.

અમે ઘણાં બધાં નાના ગામોમાંથી પસાર થઇ રહ્યાં હતાં અને એ બધાં જ મને વેસ્ટર્ન ઓસ્ટ્રેલિયાનાં બસલટન-માર્ગરેટ રિવર વિસ્તારોની યાદ અપાવી રહ્યા હતાં. એ વિસ્તારનો ફીલ લગભગ આ જગ્યાઓ જેવો જ છે. પણ, સુંદરતામાં એ આનાં કરતાં ચાર ચાસણી ચડે તેવો છે. બરાબર આ વિચાર મારા મગજમાં ચાલતો હતો ત્યાં જ સુઝાનાએ મને ઉદ્દેશીને કહ્યું “વાવ! ઇટ્સ રીઅલી બ્યુટીફુલ હેય! આઈ એમ ગ્લેડ વી કેઇમ.” એટલે સ્વાભાવિક રીતે મેં સુઝાનાને પૂછ્યું કે, તેણે માર્ગરેટ રિવરવાળો વિસ્તાર જોયો છે કે નહીં. લગભગ દરેક લોકો જે પર્થમાં રહે છે તેમણે એ તો જોયું જ હોય છે પણ મારે કોઈ અનુમાન નહોતું લગાવવું અને તેને શરમાવું પડે તેવું કંઈ બોલવું નહોતું. પર્થથી લગભગ ચાર કલાકની ડ્રાઈવ છે અને તમારે ફક્ત ૨-૩ દિવસ માટે શહેરથી દૂર ક્યાંય જવું હોય તો એ આદર્શ જગ્યા છે. તેણે જવાબ આપ્યો “મારો પરિવાર ફક્ત ઇન્ટરનેશનલ ડેસ્ટીનેશન પર જ ટ્રાવેલ કરે છે. અમે ઓસ્ટ્રેલિયામાં અંદર બહુ ફરવાનું પસંદ નથી કરતાં કારણ કે, અહીં ખાસ કંઈ છે નહીં વગેરે વગેરે બ્લા બ્લા” મારો વાઈડાઈનો જરા પણ હેતુ નહોતો. પણ, આ સાંભળીને હું રહી ન શકી અને મેં જાણવા છતાં તેને પૂછ્યું કે, ઇન્ટરનેશનલ ડેસ્ટીનેશનમાં તે બાલી (જ્યાં આખું પર્થ જઈ ચૂક્યું છે) અને સર્બિયા સિવાય ક્યાં ફરી છે. એટલે તેનો જવાબ આવ્યો મોન્ટેનેગ્રો (જે સર્બિયામાંથી તાજેતરમાં છૂટું પડ્યું છે.) એ જો કે, મારો કટાક્ષ સમજી નહોતી એટલે તે પોતાનાં મોન્ટેનેગ્રોવાળા જોક પર હસી પણ ખરી અને હું પણ. ઘરકી મુર્ગી દાલ બરાબર તે આનું નામ! અને પોતાનાં અજ્ઞાન વિશેનો ગર્વ લટકામાં.

ત્યાર પછી અમે આગળ વધ્યા ટ્વેલ્વ એપોકલ્સ અને લંડન બ્રિજ તરફ. બંને જગ્યાઓએ દરિયાનાં મોજાંથી કુદરતી રીતે કોતરાયેલાં ખાડાકોનાં સુંદર શિલ્પો છે. દરિયાની બરાબર વચ્ચે ઉભેલાં આ કોતરણનો નજારો ખરેખર અભૂતપૂર્વ છે. અમે ભારબપોરે જોયાં ત્યારે પણ એ આટલાં સુંદર દેખાતાં હતાં તો સમી સાંજે સૂર્ય આથમતાં એ કેવાં ભવ્ય લાગતાં હશે તે હું વિચારી રહી! આ ઉપરાંત અહીંનાં જંગલોવાળા વિસ્તારમાં અમે એક નાની નેચર-ટ્રેલ જોઈ. ત્યાં દુનિયાનું બીજા નંબરનું સૌથી ઊંચું ઝાડ આવેલું છે. વનસ્પતિઓનાં આકાર એવાં હતાં કે જેવા મેં પહેલા ક્યાંયે જોયા નહોતાં. આ બધી જગ્યાઓ વિશે વધુ વાત કરવા કરતાં ફોટો જોવાની જ વધુ મજા પડશે.

એ દિવસે અમે રાત્રે આઠ વાગ્યે પાછાં મેલ્બર્ન પહોંચ્યા અને સિટીમાં જમીને ફરી હોટેલ તરફ ગયાં. હોટેલ પહોંચી, નાહી-કરીને અમે ફરી બહાર નીકળવાનું વિચાર્યું. મેલ્બર્નની નાઈટ-લાઈફ થોડી સરખી રીતે માણવાનો દિવસ આવી ગયો હતો! એ દિવસે પણ અમે લગભગ પબ્સ સુધી જ માર્યાદિત રહ્યાં અને કલબ્સ મુલતવી રાખ્યાં. શરૂઆત અમે ફેડરેશન સ્ક્વેરથી કરી. ત્યાં ટ્રાન્સપોર્ટ હોટેલ બારમાં અમે પહોંચ્યાં. આ જગ્યાએ સુઝાનાએ મારો પરિચય કરાવ્યો ‘શેમ્બોર્ડ’ સાથે. એ એક ફ્રેન્ચ લિક્યોર છે જે ચેરી અને બેરીઝનું બનેલું હોય છે. સામાન્ય રીતે ઓરેન્જ જ્યૂસ સાથે સર્વ કરવામાં આવે છે. પણ, સુઝાનાએ લેમનેડ સાથે મને ચખાડ્યું હતું અને વાહ! અદ્ભુત! વળી, તેમાં શરાબની માત્રા પણ ખૂબ ઓછી હોય છે. એટલે ઉનાળાની સાંજે એક લાઈટ ડ્રિંક તરીકે આ પરફેક્ટ છે. બસ પછી તો લગભગ બે ડ્રિન્ક્સ પછી કંટાળીને ત્યાંથી બહાર નીકળ્યા. ઈટ વોઝ ડેડ! અમને કોઈ વધુ ધમધમતી જગ્યાની જરૂર હતી.

અંતે અડધી કલાકની શોધ પછી અમે ‘કૂકી’ નામની એક જગ્યાએ પહોંચ્યા. બજારની બરાબર વચ્ચે ઊભેલાં એ બારને તમે જુઓ તો એવું લાગે જ નહીં કે, ત્યાં આવું કંઈ હશે. 7 માળની એ જગ્યા હતી અને નો-લિફ્ટ! એક માળ પર કાફે, પછી રેસ્ટોરાં, પછી ક્લબ, પછી નાના કોન્સર્ટ માટેની જગ્યા, પછી કોકટેઈલ બાર, પછી એક બંધ માળ અને સૌથી ઉપર રૂફ-ટોપ બાર અને સિનેમા-સ્ક્રીન. દાદરાની દીવાલો પર બધે કોન્સર્ટ, આર્ટ ફેસ્ટિવલ વગેરેનાં પોસ્ટર. એ જગ્યા અંદરથી ખૂબ સુંદર હતી અને ખાસ તેમનો કોકટેઈલ બાર! કોકટેઈલ્સનું એક ખૂબ મોટું સિલેકશન અને સાથે ખૂબ ડીમ યેલો લાઈટ અને મીણબત્તીઓનું સુંદર એમ્બિયન્સ. એ બારની બરાબર વચ્ચે ત્રણ-ચાર કેબિન હતી. અંદર ૪-૫ જણનું ગ્રૂપ બેસી શકે તેટલી જગ્યા અને કેબીનનો દરવાજો બંધ કરી દો એટલે એ તમારી પ્રાઈવેટ કેબિન બની જાય. શરૂઆતમાં તો આવી બધી કેબિન રોકાયેલી હતી. પણ, અમે રૂફ-ટોપ બારમાં એક ડ્રિંક લઈને નીચે આવ્યા ત્યાં સુધીમાં એક કેબિન ખાલી થઇ ગઈ હતી અને અમે અફકોર્સ અંદર ગયાં અને પછી તો હોટેલ પાછાં ફરતાં સુધી ત્યાં જ રહ્યાં. અમારી જેમ આ વાંચનારા જેને એવો પ્રશ્ન થયો હોય કે, ત્યાં મેક-આઉટ કરી શકાય કે નહીં, તેમનાં માટે જવાબ છે ના. :P કારણ કે, આમ ભલે તે કેબિન રહી પણ, દરવાજામાં ઉપરનો ભાગ ઝાડીવાળો છે. એટલે, આવતાં જતાં કોઈ પણ અંદર ડોકું કાઢીને અંદર બધું જ જોઈ શકે અને કેબીનનાં પાર્ટીશનમાં બંને તરફ થોડી ખીડકીઓમાં ઝાડી છે એટલે આજુબાજુની કેબિનમાંથી પણ અંદર થોડું-ઘણું જોઈ શકાય.

લેન્ડ થયાં તે રાત્રે બજાર – સિટી સેન્ટરમાં માયર સ્ટોરનું ડિસ્પ્લે

રાત્રે સાડા અગિયારે બજાર

અમે ગયાં હતાં તે રૂફ-ટોપ બાર

રૂફ-ટોપનુંયે ટોપ :P

ફ્લીંડર્સ સ્ટ્રીટ સ્ટેશન નજીક કાફે સ્ટ્રિપ (સુઝાનાની મિત્ર સાથેની પહેલી મુલાકાત)

ફ્લીંડર્સ સ્ટ્રીટ સ્ટેશન

મેલ્બર્નની ફેમસ સિટી ટ્રામ સર્વિસ

સ્ટેટ લાઈબ્રેરી – મેલ્બર્ન સેન્ટ્રલ મોલ/સ્ટેશનની બરાબર સામે