Hey all! હું જાન્યુઆરીમાં બ્રેક પર હતી એટલે બ્લોગ પણ બ્રેક પર હતો. હવે ફરીથી રાબેતા મુજબ પોસ્ટ્સ શરુ કરું છું અને આ વર્ષે પણ ગયા વર્ષની જેમ નિયમિત રહેવાનો પ્રયત્ન કરતી રહીશ.

છેલ્લે તમે ઓસ્ટિન ટ્રિપનો અહેવાલ વાંચ્યો અને ફોટોઝ જોયાં. ત્યાર પછીની વાત છે મારી ટોરોન્ટો (કેનેડા) ટ્રિપની…

---

ઓસ્ટિનથી પાછી ફરી ત્યારે બા ગૂજાર્યાને હજુ બે અઠવાડિયા જ થયા હતાં. એ ટ્રિપ નવી જગ્યા જોવા મળી તે દ્રષ્ટિકોણથી રોમાંચક હતી. પણ, બાકી મને બહુ વિચિત્ર રીતે ખાલી-ખાલી લાગ્યા કર્યું હતું અને હવે પછી ક્યાંયે ટ્રાવેલ કરવાનું મન નહોતું થતું. કોઈ જ નવા લોકોને મળવાનું મન નહોતું થતું. ક્યાંયે ફરવા જાઉં અને પરાણે હસવું-બોલવું તેનાં કરતાં તો ઘરે જ રહું એ બરાબર લાગતું હતું.

સપ્ટેમ્બર પછીનો લોન્ગ-વીકેન્ડ નવેમ્બરનાં અંતમાં ‘થેન્ક્સગિવિન્ગ’ નિમિત્તે આવવાનો હતો અને ત્યારે શનિ-રવિ ઉપરાંત ગુરુ-શુક્રની પણ રજા હોવાની હતી. જો એ લોન્ગ વીકેન્ડ પર કોઈ પ્લાન ન કરું, ક્યાંયે ફરવા ન જાઉં અને ઘરે જ રહું તો હું બહુ જ કંટાળવાની હતી એ વિશે બે મત નહોતો. વળી, સમયને ધ્યાનમાં રાખીને એ ટ્રિપનું પ્લાનિંગ અને બુકિંગ ઓસ્ટિનથી પાછી ફરી એ અઠવાડિયામાં જ કરી લેવું પડે તેમ હતું. આમ, ત્યારની લાગણીઓને ધ્યાનમાં રાખીને મેં વચ્ચેનો રસ્તો વિચાર્યો. ટ્રાવેલ પણ થાય અને નવાં લોકો સાથે બહુ હસવું-બોલવું પણ ન પડે તેવો – ટોરોન્ટો જઈને મારાં કઝિનને મળવાનો. એ પ્લાન એટલો સારો હતો કે, એમ કરવાનો વિચાર મને પહેલાં કેમ ન આવ્યો એ વિશે મને આશ્ચર્ય થયું. :D

સૌરભ મારાં કાકાનો દીકરો છે. એ મારાંથી બે જ વર્ષ નાનો છે એટલે નાનપણથી અમારો સંબંધ મિત્રોનો રહ્યો છે. વળી, સ્વભાવની દૃષ્ટિએ પણ અમે નાના હતાં ત્યારથી અમારી વેઇવલેન્ગ્થ મળતી આવે છે એટલે અમારી મૈત્રી પહેલેથી ખૂબ મજબૂત રહી છે. તેને હું છેલ્લે ભારતમાં ૨૦૧૧ની શરૂઆતમાં મળી હતી. એટલે, ૨૦૧૫નાં અંતમાં તેને મળું તો લગભગ પાંચ વર્ષે તેને મળતી હોઉં. એટલે એ એકસાઈટિંગ હોવાનું જ. પણ, અમારો બાકીનો પરિવાર તો કદાચ અમારાં કરતાં પણ વધુ ઉત્સાહી અને ખુશ હોય એ વાતથી.

૨૦૧૧નાં અંતમાં એ ટોરોન્ટો ગયો પછી સંજોગોવશાત એ હજુ સુધી ફરી ભારત પાછો નથી ફરી શક્યો. આ લખું છું એ વર્ષ 2015 છે. હજુ તેને પાછા ફરતા કેટલો સમય લાગશે એ અમને કોઈને નથી ખબર. વચ્ચે તેને સ્વાસ્થ્યને લગતી થોડી મુસીબતો પણ થઇ હતી. વળી, એકાદ બે વખત તેણે ભારત જવાનો પ્લાન કરીને અંતે કેન્સલ કરવો પડ્યો હતો અને તેવું ઘણું બધું થયું હતું. તેને ત્યાં ટોરોન્ટોમાં પણ અમારાં પરિવારમાંથી કોઈ મળવા નહોતું ગયું અને હું જાઉં તો હું સૌથી પહેલી હોવાની હતી. એટલે સ્વાભાવિક રીતે જ હું ત્યાં ક્યારે જાઉં તેની કાગડોળે રાહ જોઈ રહ્યાં હતાં બધાં. ખાસ એટલા માટે કે, હું પોતે ત્યાં જઈને તેનું જીવન અને તેની પરિસ્થિતિ જોઉં તો ઓછામાં ઓછું પરિવારની એક વ્યક્તિએ કન્ફર્મ કર્યું હોય કે, એ બરાબર છે અને ખુશ છે.

જ્યારે હું સૌથી પહેલી વાર અમેરિકા ફરવા આવવાની હતી એ વખતથી શરુ કરીને બા સમયાંતરે પપ્પાને પૂછતાં કે,એ હવે કેનેડા ક્યારે જવાની છે સૌરભને મળવા? બા જયારે અંતિમ દિવસો ગણતા હતા ત્યારે તેમને મમ્મીએ અને કાકીએ પૂછ્યું હતું, “એ બંનેને બોલાવી લઈએ?” તેનાં જવાબમાં તેમણે ના પાડી હતી. ફક્ત એટલું જ નહીં તેમણે એમ પણ કહ્યું હતું કે,સૌરભને કહેજો કે, કેનેડામાં સ્થાયી થવા માટેની બધી જ વિધિ પતાવીને જ આવે હવે જયારે આવે ત્યારે. તેમણે સૌરભનાં કેનેડા માટે નીકળ્યા પછી તેને જોયો જ નહોતો. કદાચ છેલ્લે તેમની ઈચ્છા પણ થઇ હશે તેને મળવાની. પણ, એ એટલાં પ્રેક્ટિકલ વ્યક્તિ હતાં કે, તેમને અમને – ખાસ સૌરભને મળવાની ઈચ્છા હોય પણ ખરી તોયે એ કહેત નહીં. મારા કેનેડા જવાથી અનાયાસે જ તેમની એ ઈચ્છા પણ પૂરી થઇ રહી હતી કે, હું સૌરભને મળવા ટોરોન્ટો જાઉં અને પરિવારનું કોઈ તો તેને મળે!

મારાં વિચારથી મમ્મી-પપ્પા બહુ જ ખુશ થયાં હતાં. પણ, જ્યાં સુધી ટિકિટ ન લઇ લઉં ત્યાં સુધી મેં સૌરભને કાકા-કાકીને કહેવાની ના પાડી હતી. જો નસીબજોગે હું એ ટ્રિપ પ્લાન ન પણ કરી શકું તો તેમનાં ઉત્સાહ પર પાણી ફરે તેવું હું નહોતી ઈચ્છતી. અંતે ઓસ્ટિનથી પાછાં આવ્યા પછી બે અઠવાડિયામાં જમેં ટોરોન્ટોની રિટર્ન ફ્લાઈટ બૂક કરાવી હતી અને પાંચ દિવસ માટે હું સૌરભને મળવા જઈ રહી છું એમ કાકા-કાકીને અને મારાં પેરેન્ટ્સને જણાવ્યું હતું. એ સાંભળીને ધાર્યા પ્રમાણે જ ઘરમાં બધાં જ બહુ ખુશ થયાં હતાં.

સૌરભનાં કામનાં સ્કેડ્યુલ અને અમારાં ટાઈમઝોનનાં ફર્કનાં કારણે અમે છેલ્લાં એક-દોઢ વર્ષથી બહુ સંપર્કમાં નહોતાં રહી શકયાં. મોટાં ભાગે મને તેનાં જે કંઈ ખબર મળતાં એ કાકા-કાકી દ્વારા જ મળતાં. તેની પરિસ્થિતિ હું સમજતી હતી પણ તેનાં બહુ લાંબા સમયથી સંપર્ક બહાર રહેવાનાં કારણે હું તેનાંથી થોડી ગુસ્સે પણ હતી. આવામાં પાંચ વર્ષે મળીએ તો એ ભાઈ જેની સાથે મારી ગાઢ દોસ્તી હતી એ જ સંબંધ હશે કે એ સમીકરણ બદલાઈ ગયું હશે એ વિશે વિચારતી રહી હતી. તેનામાં અમુક આંખે ઉડીને વળગે ફેરફારો તો થયાં જ હશે એમ અનુમાન લગાવ્યું હતું પણ, એ ફેરફારો કઈ દિશામાં અને કઈ બાબતોમાં હશે એ વિશે હું વિચારતી રહી હતી. એ મને એરપોર્ટ લેવા આવવાનો હતો અને પછી અમે સાથે ડીનર કરવાનાં હતાં. પ્લેનમાં બેઠાં બેઠાં હું એ જ વિચારી રહી હતી કે, તેને આટલાં સમય પછી મળું ત્યારે શરૂઆતનાં એક-બે દિવસ બહુ ‘ઓકવર્ડ’ લાગશે કે શું? તેનું વયસ્ક-જવાબદાર વર્ઝન પણ તેનાં બાળપણનાં વર્ઝન જેટલું જ હૂંફાળું અને આવકારભર્યું હશે કે કેમ?

ટોરોન્ટોની ઠંડીમાં ચાલે તેવાં શૂઝ મારી પાસે નહોતાં એટલે મેં ઉડતા પહેલા શૂ-શૉપિંગ કર્યું અને નવાં શૂઝનું ઉદ્ઘાટન ફલાઇટનાં દિવસે કરવામાં આવ્યું!